Kirche und Mißbrauch

Woarüm müüren de Kaarkenbüppersten blods so?

Woarüm dröfft dat eelich Nümms weeten?

Wo is dat nu eelich mit de Kaark, un hier sünners mit de katholschen, un mit dat de Büppersten hör Weetenwill’n üm dat Doon un nich loaten köänen van su mennich Kaarkenkeerl, achter ov manken su mennich faste Kaarkenmüüren, in de Tieden bit noa de Krüzigung trüch (dat Beteeken as Gottsdeener, dat verkniep ikk mi nu wüggelk – wiel, anners kunn ikk woll so stuuv van mien Glooven an de Häävensmacht ovfall’n)
Wenneer ikk nu schrääven hevv van Kaarkenkeerls, denn is dat säker nich su heel stimmich, oaber in de böäversten Riegen van de katholsche Kaarkenwelt givt dat nu joa blods Krüüzbroers. De Krüüzsüstern sünd joa tomeist, un mit tomeist anner Sinnen in de Koppen, blods in de leegeren Leechten van dat römisch katholsche Gloovenshuus to finnen. Woarüm willt nu de Gloovenswachtlüü up de böversten Toorns van de katholsche Gloovensfeste nich, dat de Minschen buten de fasten Kaarkenmüüren to weeten kriegen, wat de eers halfkloaren un eers halfhoogen Minschkes, de de Kaark dör de Tieden as Institutschon anvertroot worden sünd, un de joa hoast aal noch Kinners in Nod, Kinners in Haartens un Seelenpien weesen sünd, binner de fasten Kaarkenmüüren van Kaarkenminschen dör de Tieden andoan worden is.
Hevvt see Manschetten dorföör, dat hör villicht een van de Upkloarers ünner hör eegen Kutte kikkt, un dor villicht wat spitzt, wat keen Lächte verdroagen kann? Su as de Böäverhirten sükk nu up de Achterbeenen stell’n, blivt us doch blossich, sowat dor achter to vermooden. Föör aal de Minschkes, de dor hör Lääven lang ünner lääden hevvt, föör de moot dat doch nu weesen, as wenn dor wäär een in hilliged Tüüchs gekledd ankummt, un hör mit irgendwat van sükk in d’ Lääven geit. Nä man, ünner een Dakk, wor sükkse Minschen dat Särgen hevvt, dor much ikk nich een Minüt in Huus weesen – ok wenneer see dat aalmitnanner denn „Gotts Huus“ nöömen. Dor bün ikk doch leever ünner de näächste Brürch mit blossich de groode Hääven över mi as Dakk – denn dat is wüggelk use Heergott sien Huus – un dor kann ikk to Nod ok utneien wenn mi een Annern mit wat van sükk an d’ Lääven, ov villicht ok woll in d’ Liev rin will.

ewaldeden©2013-01-10